Drie wat los van elkaar staande studies over een recent onderkend psychologisch probleem: een tekort aan gezonde eigenliefde, gezond narcisme.

Als psycho-analytica schetst Miller de tragedie van het intellectueel-begaafde kind dat al vroeg begrijpt wat zijn ouders van hem verlangen, en daaraan zozeer beantwoordt dat het eigen gevoelens als slecht gaat beoordelen, en verdringt.

Op latere leeftijd kan het dan gekweld worden door depressies en grootheidswaan, waarvan alleen een psycho-analyse hem kan verlossen. De illustratieve gevallen zijn aan literatuur, film en therapeutische praxis ontleend.

De tragische grondgedachte is dat elke generatie opvoeders de eigen ontwikkelingstekorten noodzakelijkerwijze doorgeeft aan een volgende generatie, een standpunt dat vanuit de opvoedkunde niet gedeeld kan worden.